Elk jaar, meer bepaald op de dag van de stille wapens, ondernam hij een poging om zich in te leven in de ander. Vandaag
had hij zich een roerloze staart voorgenomen
in Zweeds pantoffelgroen maar dat kan je hier niet zien
maar dit gehéél terzijde, want wat véél belangrijker was
was dat hij op die dag van stille wapens zijn wapen zocht onder
het spreekwoordelijk hoofdkussen der gelijkenis. Hij had immers opgemerkt
dat hij als twee druppels water leek op kardinaal Da
-ziede-van-hier, zelfs als hij
zijn hoofd bedekte met een sullige muts, een breisel uit grootmoeders mislukte
C-cup (véél te los gehaakt in vlokwol), kon je vanop afstand
zien dat hij het was, die nobele onbekende met
-afoor-aanhanger, in wiens blik je
-vski duidelijk kon zien dat
er iets op til was, iets doordrongen van pijnappelgeur, iets dat hij zonder twijfel metaforisch zou omschrijven als de sprong van het paard over de toren, net niet schaak, want omringd door pionnen, en ginds de koningin die
aan het spel ontsnapte door zich te laten
intimideren door luie goden die het geweten van kwetsbare primaten bewaken, waarna ze transformeerde, min of meer dan toch, tot zeemeermin van
de onbekenden.
Deze onbekenden
lieten alles zo lang mogelijk duren, alsof ze maar korte tijd meer te leven hadden
en met hun lach, die even innemend als ondoorgrondelijk was, begroetten ze elk voorbijglijdend slijmdier, hoe klein en pietepeuterig ook, terwijl
hun schubben de rand van de emmer raakten (je tekeningen zijn geweldig...)
die gevuld was met vette vis en
een paarsroze octopus, die ochtend helemaal in zijn nopjes want
het was zo gezellig in de emmer, en zo roze en zo
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
glibberig.
Elk jaar, meer bepaald op de dag van de stille wapens, ondernam hij een poging om zich in te leven in de ander. Vandaag
BeantwoordenVerwijderenhad hij zich een roerloze staart voorgenomen
BeantwoordenVerwijderenin Zweeds pantoffelgroen maar dat kan je hier niet zien
BeantwoordenVerwijderenmaar dit gehéél terzijde, want wat véél belangrijker was
BeantwoordenVerwijderenwas dat hij op die dag van stille wapens zijn wapen zocht onder
BeantwoordenVerwijderenhet spreekwoordelijk hoofdkussen der gelijkenis. Hij had immers opgemerkt
BeantwoordenVerwijderendat hij als twee druppels water leek op kardinaal Da
BeantwoordenVerwijderen-ziede-van-hier, zelfs als hij
BeantwoordenVerwijderenzijn hoofd bedekte met een sullige muts, een breisel uit grootmoeders mislukte
BeantwoordenVerwijderenC-cup (véél te los gehaakt in vlokwol), kon je vanop afstand
BeantwoordenVerwijderenzien dat hij het was, die nobele onbekende met
BeantwoordenVerwijderen-afoor-aanhanger, in wiens blik je
BeantwoordenVerwijderen-vski duidelijk kon zien dat
BeantwoordenVerwijderener iets op til was, iets doordrongen van pijnappelgeur, iets dat hij zonder twijfel metaforisch zou omschrijven als de sprong van het paard over de toren, net niet schaak, want omringd door pionnen, en ginds de koningin die
BeantwoordenVerwijderenaan het spel ontsnapte door zich te laten
BeantwoordenVerwijderenintimideren door luie goden die het geweten van kwetsbare primaten bewaken, waarna ze transformeerde, min of meer dan toch, tot zeemeermin van
BeantwoordenVerwijderende onbekenden.
BeantwoordenVerwijderenDeze onbekenden
BeantwoordenVerwijderenlieten alles zo lang mogelijk duren, alsof ze maar korte tijd meer te leven hadden
BeantwoordenVerwijderenen met hun lach, die even innemend als ondoorgrondelijk was, begroetten ze elk voorbijglijdend slijmdier, hoe klein en pietepeuterig ook, terwijl
BeantwoordenVerwijderenhun schubben de rand van de emmer raakten (je tekeningen zijn geweldig...)
BeantwoordenVerwijderendie gevuld was met vette vis en
BeantwoordenVerwijdereneen paarsroze octopus, die ochtend helemaal in zijn nopjes want
BeantwoordenVerwijderenhet was zo gezellig in de emmer, en zo roze en zo
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenglibberig.
BeantwoordenVerwijderen